H παλαιότερη από τις μνημειακές κρήνες του Βενετσιάνικου Χάνδακα φαίνεται ότι ήταν αυτή που κατασκεύασε ο capitan generale Giοvanni Matteo Bembo μεταξύ του 1552 και 1554 νότια του περιβόλου του ναού του San Salvatore (Σωτήρα). Προφανώς πρόκειται για την πρώτη προσπάθεια διοχέτευσης νερού στην πόλη υπό τη μορφή υδραγωγείου. Η μνημειακή πρόσοψη της κρήνης, που σώζεται ως σήμερα, διέθετε αρχικά μια αετωματική επίστεψη, που αποτυπώνεται σε σχέδιο του R. Pashley το 1834, είχε ωστόσο ήδη καταστραφεί προς τα τέλη της περιόδου. Την ανακρατούσαν δυο ακραίοι πεσσοί και δυο κίονες που ορίζουν τρία διάχωρα καλυμμένα με γκρίζο μάρμαρο. Στο κεντρικό διάχωρο έχει τοποθετηθεί ένα ακέφαλο ανδρικό άγαλμα ρωμαίου αξιωματούχου, το οποίο ο αρχαιόφιλος καλλιεργημένος βενετός αξιωματούχος μετέφερε από την Ιεράπετρα, πάνω σε βάθρο κοσμημένο με φυτικό διάκοσμο, στο κέντρο του οποίου βρίσκεται ο κρουνός που αφήνει το νερό να ρέει μέσα σε μια ορθογώνια σαρκοφάγο. Πλαισιώνεται από οικόσημα της οικογένειας του Bembo, του δούκα Alvisi Gritti, του συμβούλου, Giovanni Tiepolo, του camerlengo Giorgio Emo, του Pier Marino Diedo, του camerlengo Vittorio Bragadin και του καστελάνου Domenico Contarini. Το νερό της κρήνης αποδείχτηκε πολύτιμο, αφότου οι Τούρκοι απέκοψαν την τροφοδοσία της κρήνης του Morosini στη διάρκεια της πολιορκίας, καθώς συνέχισε να τρέχει για πολλά χρόνια, έως ότου ένας ευγενής, που αυτομόλησε στους Τούρκους αποκάλυψε στον εχθρό την ύπαρξη του υδραγωγείου.